Matematik tarihine kabaca göz attığımızda Batı’nın özellikle 17. yüzyılda Descartes’dan sonra Doğu’yu aştığı kabul edilir. Kaynağımız ise Dirk J. Struik’in Kısa Matematik Tarihi (Sarmal Yayınevi, Ekim 1996, çeviren Yıldız Silier) adlı eseri.
| Kaynak: BİLİM ve ÜTOPYA Haziran 2000 Sayı 72 |
|
| Gerbert: | 999’da 2. Sylvester adıyla Papa oldu. Matematikçi olarak önemi, İspanya’ya gidip Arap matematiğini inceleyen ilk bilim adamlarından biri olmasıdır. |
| Pisalı Leonardo (Fibonacci)(1175-1240’dan sonra): | Doğu’ya yaptığı gezilerde aritmetik ve cebir üzerine bilgileri toplayıp kitap halinde yazan tüccar. Bazı özgün çalışmaları da vardır. Her terimin kendinden önce gelen iki terimin toplamı olduğu “Fibonacci serisi”ne yol açan problem yenidir. |
| St. Thomas Aquinas(1225-1274): | Aristo’nun “gerçek sonsuzluk yoktur” ilkesini kabul etmesine rağmen, tüm sürekliliklerin potansiyel olarak sonsuza kadar bölünebilir olduğunu savunmuştu. Bunun sonucunda hiçbir en küçük doğru yoktu. Bir nokta bölünemez olduğu için doğrunun bir parçası değidi. Bu fikirler diferansiyel ve integral hesabın kurcularını etkiledi. |
| Thomas Bradwardine (1290-1349): | Canterbury başpiskoposu. Yıldız çokgenleri araştırdı.Nicole Oresme: Normandiya Lisieux piskoposu. Bir bağımlı değişkenin bağımsız değişene göre grafiğini çizdi. Bu, çağdaş koordinat geometrisine belli belirsiz bir geçişi gösterir. Descartes gibi Rönesans matematikçilerini etkilemiş olabilir. |
| Königsbergli Johannes Müller (Regiomontanus) (1436-1476): | Dönemin ünlü hesap ustası. Apollonius, Heron ve Arşimet’ten çeviriler yaptı. Ana yapıtında trigonometriye kapsamlı bir giriş vardır, küresel üçgenlerin sinüs yasalarından söz edilir. Bu noktadan sonra trigonometri, astronomiden bağımsızlaştı. Trigonometrik tabloların hesaplanmasında büyük çaba harcadı. |